အခ်ိန္မီ

``ေအာင္မယ္ေလး ငေပါရယ္၊ နင့္ပါးစပ္ကမ်ား ဒီလုိစကားမ်ဳိး ထြက္ရတယ္လုိ႔ အံ့ပါ့၊ ရယ္ခ်င္ရဲ႕ ပက္က်ိလုိ ျဖစ္ေနၿပီ၊ ငါက မင္းသမီး၊ နင္က လူရႊင္ေတာ္၊ ငါ့ကုိမ်ား ေစာ္ေစာ္ကားကား ခ်စ္တယ္ ဟုတ္လား။

အဟင္း ဟင္း၊ နင့္ ကိုယ္ နင္ ေရႊမင္းသမီးနဲ႔ ေမာင္ေရႊ႐ုိး ဇာတ္က ေနတယ္လုိ႔မ်ား ထင္ေနလား။ ဒီမယ္ ငေပါ မင္းသမီးနဲ႔ လူရႊင္ေတာ္ ညားတာကေတာ့ ရွိပါတယ္။ ငါက ဒီလုိ ခပ္ညံ့ညံ့ မင္းသမီးထဲမွာ မပါဘူးဟဲ့၊ နင့္ညေၾကး တစ္လစာ ေပါင္းရင္ေတာင္ ငါ့ထဘီတစ္ထည္ဖုိး မရွိဘူး။ ငါ့လုိ ထိတ္ထိတ္ႀကဲ ေရႊမင္းသမီးကုိေလ နင္ကမ်ား ေတာ္ေတာ္…ငါ ေဒါသထြက္လာၿပီး ငါ့ေရွ႕က ထြက္သြား ``

`` ေဟ့ ငေပါ၊ လူဆုိတာ ကုိယ့္ေနရာကုိယ္ ေနရတယ္ကြ။ ခုိင္သစၥာကုိ တုိ႔တစ္ေတြ ဖူးဖူးမႈတ္ထားတာ မင္းအသိပဲ၊ မင္းလုိလူက ဇာတ္ထဲမွာ မရွိလုိ႔ ဘာမွမျဖစ္ဘူး ကုိယ့္လူ၊ မင္းသမီးမရွိမွ အားလံုးအုိးစားကဲြ သြားမယ္ မွတ္ထား၊ မင္း….ၾကပ္ၾကပ္ သတိထား သြား သြားေတာ့ ႏွစ္ပါးခြင္လည္း နီးေနၿပီ ``

ငေပါ(ေခၚ)ကုိျမႀကီးမွာ ခုိင္သစၥာ၏ ဥေပကၡာစကား၊ ဇာတ္ဆရာ၏ အထင္အျမင္ ေသးေသာ စကားမ်ားေၾကာင့္ အံကုိ ႀကိတ္လုိက္သည္။

----------------------

`` ေမာင္ႀကီးတုိ႔ေရ``

``ဗ်ာ ဗ် ``

`` လူရႊင္ေတာ္ဆုိတာ ေရွးယခင္က ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ကေန လူပ်က္၊ လူရႊင္ေတာ္တဲ့ ေဟာ ခုေခတ္က်ေတာ့ ဟာသလုလင္တဲ့ မဟုတ္လားရွင္``

``ဟုတ္တာေပါ့ မင္းသမီးရဲ႕``

``အဲသလုိ လူရႊင္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္မလုိ ျပည္ခ်စ္မင္းသမီးတုိ႔ လက္ဆက္မယ္ဆုိရင္… ေမာင္ႀကီးတုိ႔ ေက်နပ္ပါ့မလား ဟင္``

`` ဟာ…ဘာယ္ေက်နပ္ပါ့မလဲ၊ ေဟာဒီေကာင္လား၊ ကုိယ့္သမီးေလး အရြယ္ကုိ ေစာင့္ေရွာက္ရမယ့္ အစား စာကေလးကုိ အေျမာက္နဲ႔ ခ်ိန္တဲ့ မဟာအက်င့္ မဟာအႀကံေတြ ႀကံေနတာကုိး…..ကဲ………ငေပါ လာ လာ မင္းကုိ ငါေမးမယ္``

ဇာတ္စင္ေထာင့္နားတြင္ ထုိင္ေနေသာ ငေပါက

``ဘာလုပ္မလုိ႔တုန္း၊ ငါ့ဟာနဲ႔ ငါ ဖီလင္တက္ေနတာ``

``လာပါဆုိ…….လာစမ္းပါ``

ငေပါက သုန္သုန္မႈန္မႈန္ႏွင့္ ထလာပါတယ္။

``မင္းခုိင္သစၥာကုိ ႀကိဳက္လား``

``ႀကိဳက္တယ္``

``ခ်စ္လား``

``ခ်စ္ပါတယ္ဆုိ``

``မင္း ဒီ မင္းသမီးကုိ ရရင္ကံေကာင္းတယ္``

``ဘာျဖစ္လုိ႔``

``ဟေကာင္ ငတံုးရ၊ မင္းသမီးက အဘက္ဘက္က ျပည့္စံုေနေတာ့ မင္း သူ႕ကုိ ရရင္ ဘာမွ လုပ္စရာ မလုိေတာ့ဘူး``

``ဗ်ာ……လုပ္စရာ မလုိေတာ့ဘူး ဟုတ္လား``

``ဟုတ္တယ္ေလ``

``ဒါဆုိ မယူေတာ့ဘူးဗ်ာ``

``ဘာျဖစ္လုိ႔``

``မင္းတုိ႔ပဲ စဥ္းစားၾကည့္ေလ၊ မင္းသမီး ယူၿပီး ဘာမွ မလုပ္ရဘူးဆုိေတာ့ ဘာထူးလုိ႔တုန္း``

``ေသနာႀကီး``

ဆုိၿပီး လူရႊင္ေတာ္ေတြက ၀ုိင္းထုၾကပါတယ္။

ပရိသတ္က မည္သုိ႔သေဘာေပါက္သြားၾကသည္ မသိ။ တ၀ါး၀ါးႏွင့္ ပဲြက်သြားသည္။

-----------------

ဇာတ္႐ံုေထာင့္နားတြင္ ယိမ္းသမ တစ္စု ပြစိပြစိႏွင့္ ထံုးစံအတုိင္း အတင္းေရာ၊ သတင္းပါ ေရာသမေမႊၿပီး သကာလ အတင္းတုတ္ေနၾကပါသည္။ ငေပါက ၀င္ၿပီး နားစြင့္လုိက္သည္။

``ညည္းတုိ႔ စဥ္းစားၾကည့္ၾကစမ္းပါေအ၊ တုိ႔လုိ ဇာတ္သမကုိ ဒီအဂၤလိပ္ႀကီးက အတည္လက္ထက္မယ္ဆုိတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလာကြယ္၊ တုိ႔ ဟုိတစ္ည သံ႐ံုးညစာ စားပဲြမွာ ၿဗဳန္းကနဲ ခုိင္သစၥာကုိ လာရစ္ေနတုန္းကတည္းက တုိ႔က သိထားၿပီးသား၊ အဲဒီေကာင္မကလည္း ႏွာေခါင္းနီႀကီး အေရးေပးတာနဲ႔ တစ္ခါတည္း ဖ်ပ္ဖ်ပ္ကုိ လူးေနတာပဲ၊ ဘာေျပာလုိက္ေသးတယ္ထင္လဲ၊ တုိ႔လုိ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္ကုိ ႏုိင္ငံျခားသားက စိတ္၀င္စားတယ္ဆုိတာ နည္းတဲ့ အခြင့္အေရးလားဟဲ့၊ ေတာက္….. သင္းကုိ မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး``

မေျပာလုိက္ခ်င္ဘူးလုိ႔ဆုိၿပီး ထပ္ေျပာေနမည္ကုိ သိ၍ ကုိေပါ ဇာတ္ဆရာအခန္းသို႔ ၀င္လုိက္သည္။

---------------

``ဒီတစ္ညၿပီးရင္ ကၽြန္မ မကႏုိင္ေတာ့ဘူး ဆရာ၊ ကၽြန္မစာခ်ဳပ္ေဖာက္ဖ်က္မိတဲ့အတြက္ ကၽြန္မေလ်ာ္ဆုိ ေလ်ာ္ပါ့မယ္ဆရာ၊ အျပစ္တင္ရင္လည္း လည္စင္းခံဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ ထားၿပီးသားပါ။ ဒီဇာတ္က လူေတြအားလံုး ကၽြန္မကုိ အျမင္မၾကည္ဘူးဆုိတာ သိပါတယ္။ ကၽြန္မ မစၥတာဗင္(ခ်္)ကုိ ကတိေပးထားၿပီးပါၿပီ။ သူ႕ရဲ႕ အေထာက္အပံ့နဲ႔ ကၽြန္မတုိ႔ မိသားစုအမ်ားႀကီး ေခ်ာင္လည္ခဲ့တာကိုလည္း ဆရာ အသိပါ။ အခု ကၽြန္မမွာ တုိက္နဲ႔ ကားနဲ႔ ကၽြန္မကုိ ဒီလုိမ်ဳိး ဘယ္သူက ေထာက္ပံ့ႏုိင္မွာလဲ ဆရာ၊ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမလား၊ မိတ္ေဆြေတြလား၊ ဟင္း ဟင္း ဟင္း ေ၀းပါေသးတယ္ ဆရာ။ ကၽြန္မ ဒီဇာတ္ထဲေရာက္တာ ငါးႏွစ္ရွိပါၿပီး ။ ကၽြန္မစီးပြားေရးအရ ဘာမ်ား တုိးတက္မႈ ရွိလုိ႔လဲ၊ ရတဲ့ ညေၾကးကလည္း မိတ္ကပ္ဖုိးသာသာ….``

`` ေတာ္စမ္း မိခိုင္၊ နင့္စကားေတြ လြန္လာၿပီ၊ နင့္ကုိယ္နင္ ဘာမ်ားထင္ေနလုိ႔လဲ၊ မေျပာခ်င္လုိ႔ ၾကည့္ေနတာ ၾကာၿပီ၊ အေရးေပး ေရာင့္တက္၊ ပရိသတ္ေတြ ခ်ီးျမႇင့္ ေျမႇာက္စားတယ္ဆုိတာ နင္တစ္ေယာက္တည္း ေတာ္လုိ႔ မဟုတ္ဘူး၊ အားလံုးက တက္ညီလက္ညီနဲ႔ ၀ုိင္း၀န္းပံ့ပုိးေပးၾကလုိ႔ ခုိင္သစၥာဆုိတဲ့ နာမည္တစ္လံုးရလာတာ၊ ေက်းဇူးမကန္းနဲ႔၊ ေနာက္ၿပီး ကုိယ့္လူမ်ဳိး၊ ကုိယ့္ဘာသာလည္း မဟုတ္တဲ့သူကို နင္ဘာေတြမက္စရာ ရွိလုိ႔လဲ၊ သူတုိ႔ကုိ နင္ဘယ္လုိ ယံုရမလဲ၊ ေက်းဇူးဆုိၿပီး အဲဒီေက်းဇူးေတြရဲ႕ ေနာက္မွာ ေၾကာက္စရာအႏၱရာယ္ဆုိးကုိ နင္ဘယ္သိပါ့မလဲ၊ ခုခ်ိန္မွာ နင္က ခုိင္သစၥာ ခုိင္သစၥာ ဆုိၿပကီး မာန္မာန၊ အတၱတိမ္သလႅာေတြ ဖံုးေနတာကုိး၊ ေကာင္းၿပီ ငကန္းေသ ငေစြေပၚလာလိမ့္မယ္၊ ညည္း ကတိအတုိင္း ဒီည ကလိုက္ဦး``

ဇာတ္ဆရာက ေဒါသတႀကီး ေျပာၿပီးထြက္သြားသည္။ ဇာတ္တစ္ဖဲြ႕လံုးက မေက်နပ္ေသာ အၾကည့္ျဖင့္ ခုိင္သစၥာကုိ လွမ္း၍ ၾကည့္လုိက္ၾကသည္။

---------------

ခုိင္သစၥာ၏ အၿငိမ့္ခြင္အခန္းသုိ႔ ေရာက္ၿပီျဖစ္၍ အျပင္တြင္ လွည့္ပတ္ေစ်းတန္း ေလွ်ာက္ေနေသာ အစ္ကုိ ကာလသားတစ္သုိက္ ဇာတ္စင္နားသုိ႔ အလ်င္အျမန္ စု႐ုံးေရာက္ရွိလာၾကသည္။ ခုိင္သစၥာ၏ အလွ၊ ခုိင္သစၥာ၏ အဆုိ၊ အေျပာ၊ အကႏွင့္ ညဳလံုးေလးမ်ားကုိ လြတ္သြားမည္စုိး၍ ေရာက္သည့္ေနရာမ်ားမွ အေျပးအလႊား လာေရာက္အားေပးၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ခုိင္သစၥာ၏ အၿပံဳးသည္ သူတုိ႔အား ညႇိဳ႕ယူဖမ္းစား လက္ယပ္ေခၚေနသည္။ ယေန႔ေခတ္ အၿငိမ့္မ်ားတြင္ မင္းသမိး၏အကထက္ လူရႊင္ေတာ္၏ ျပက္လံုးမ်ားကုိ ပုိ၍ သေဘာက်ၾကသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ခုိင္သစၥာ၏ အၿငိမ့္ကုိ ၾကည့္မိသူတုိင္း ေမွာ္ထက္လုိက္တာ အိမ္ကဟာမႏွင့္ ကြာပါ့လုိ႔ ေျပာရေလာက္ေအာင္ မင္းသမီးတုိ႔ တတ္အပ္ေသာ မာယာေလးဆယ္အျပင္ ဆယ့္ႏွစ္ႀကိဳးကေ၀ အတတ္ပါ ကၽြမ္းတဲ့အတြက္ တတ္လည္း တတ္ႏုိင္ပါရဲ႕ဟု ေအာခ်ရေအာင္ ျပည္သူေတြ ခ်စ္တဲ့ ခုိင္သစၥာ။

ယေန႔ည ခုိင္သစၥာ၏ ဆုိပံု၊ ကပံုကုိ ပရိသတ္မ်ား နားမလည္ႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။ ေလးေလးပင္ပင္ႏွင့္မုိ႔ ကာလသား တစ္သုိက္က

``ခ်စ္ကေလး ခုိင္ေရ ဘာ အလုိမက်ပါလိမ့္``

ဆုိၿပီး အူရစ္ ရစ္ၿပီး ဟစ္ေနၾကပါသည္။ မင္းသမီးတစ္ပုဒ္ကၿပီး ဆုိင္း၀ိုင္းသုိ႔ အသြား လူရႊင္ေတာ္မ်ားက

``ပရိသတ္ႀကီး ခင္ဗ်ား၊ ဒီညျပက္လံုးသစ္တစ္ခု တင္ဆက္ပါ့မယ္၊ ပရိသတ္ကုိ တစ္ခါဖူးမွ မတင္ဆက္ ဖူးပါဘူး၊ ကဲ မင္းသမီးေရ လာပါဦး``

မင္းသမီးမွာ ၿပံဳးၿပံဳးေလးႏွင့္ လူရႊင္ေတာ္ႏွစ္ေယာက္ အၾကားေရာက္သြားသည္။ လူရႊင္ေတာ္ႏွစ္ဦးက

``တုိ႔ ျမန္မာမင္းသမီးကုိ တုိ႔ယူမယ္``

ဆုိၿပီး သူလု ငါလု သူယူမယ္ ငါယူမယ္ဆုိၿပီး လုေနၾက၍ ပရိသတ္မွာ တ၀ါး၀ါး ပဲြက်ေနသည္။

``ေအာင္မေလးဗ်ာ ကုန္ပါၿပီ၊ ကုန္ပါၿပီ၊ ခုိင္သစၥာဆုိတဲ့ ထန္းလ်က္မေလးေရ ေခြးေတြလ်က္လုိ႔ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လံုးပါးပါးၿပီး ကုန္ပါၿပီဗ်``

ဆုိၿပီ ကာလသားတစ္သုိက္က စင္ျမင့္ေထာင့္ ၀ဲယာကေန အားေပးေနပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူရႊင္ေတာ္ တစ္ဦးက အဂၤလိပ္ ယူနီေဖာင္း အျပည့္အစံုနဲ႔ ယူနီယံဂ်က္အလံကုိ ကုိင္လာၿပီး မင္းသမီးအနားကုိ ႐ုတ္တရက္ တုိးကပ္သြားပါတယ္။ ႐ုတ္တရက္ တုိးကပ္သြားပါတယ္။ ႐ုတ္တရက္မုိ႔ မင္းသမီးက အံ့အားသင့္ သြားတယ္ ထင္ပါ့။ ဒါေပမယ့္ မင္းသမီးပဲေလ ဒါေလးမ်ား။

အဂၤလိပ္(လူရႊင္ေတာ္)က

`` ကဲ မင္းသမီး က်ဳပ္ကုိ ယူမလား၊ ေဟာဟုိက ျမန္မာႏုိင္ငံသားကုိ ယူမလား ေျပာစမ္း ေျပာစမ္း``

ဆုိၿပီး အုိက္တင္အျပည့္နဲ႔ ဘုိလုိ မႈတ္ေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူရႊင္ေတာ္ ကုိေပါက

``ပရိသတ္ႀကီး ခင္ဗ်ား ခင္ဗ်ားတုိ႔သာ မင္းသမီးဆုိရင္ အဂၤလိပ္ႀကီးကုိ ယူမလား၊ က်ဳပ္ကုိ ယူမလား`` လုိ႔ ပရိသတ္ႀကီးဆီသုိ႔ ေအာ္ေျပာလုိက္ပါတယ္။

ပရိသတ္ကလည္း

``ျမန္မာႏုိင္ငံသားကုိ ယူပါ ခုိင္သစၥာေရ၊ သူ႕ကုိ မယူရင္ က်ဳပ္တုိ႔ကုိ ယူပါ``

ဆုိၿပီး ကာလသား တစ္သုိက္တ၀ါး၀ါး ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ခုိင္သစၥာဆီက မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ စကားတစ္ခြန္း ထြက္လာပါတယ္။

``ခုိင္ခ်စ္တဲ့ ပရိသတ္ႀကီးရွင့္ ခုိင္ကေတာ့ေလ၊ ေဟာဒီ႐ုိးတဲ့၊ အတဲ့၊ ဆင္းရဲမဲြေတေနတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ကုိေပါကုိ မယူႏုိင္ေပါင္၊ ေဟာဟုိက အဂၤလိပ္ႀကီး မစၥတာႀကီးကုိသာ အသည္းစဲြခ်စ္ပါသတဲ့ရွင္၊ ႀကိဳက္ပါသတဲ့ရွင္၊ အားကုိးပါသတဲ့ရွင္၊ ပ်ဳိေမအထုပ္ပုိက္လုိ႔ ဘုိေခၚရာ ေနာက္လုိက္မယ္ရွင္``

လုိ႔ ၾကာမူပါပါနဲ႔ အဂၤလိပ္(လူရႊင္ေတာ္)ႀကီးကုိ လွမ္းအဖက္ ပရိသတ္ႀကီးက မထင္မွတ္ေလာက္ေအာင္ မီးကုိ ေရနဲ႔ ၿငိမ္းသတ္သလုိ ၿငိမ္က်သြားပါတယ္။ မၾကာလွပါ။ ဇာတ္ခံုေပၚသုိ႔ ေဆးလိပ္တုိ၊ ေျပာင္းဖူးတုိ ခဲလံုးမ်ား ပ်ံတက္လာပါတယ္။

``အမ်ဳိးဖ်က္မ၊ ေသနာမ``

ဆုိတဲ့ အသံေတြနဲ႔အတူ ခဲမုိးမ်ား ရြာလာပါတယ္။

လူရႊင္ေတာ္မ်ားက ေျပာင္းလဲ သြားတဲ့ အံ့ၾသဖြယ္ ျမင္ကြင္းမ်ားေၾကာင့္…………..

``သည္းခံပါခင္ဗ်ား၊ သည္းခံပါ၊ တကယ္ မဟုတ္ပါဘူး ခင္ဗ်ား၊ ျပက္လံုးထုတ္တာပါခင္ဗ်ာ၊ ျပက္လံုး ထုတ္တာပါ``

ပဲြခင္းတစ္ခုလံုး ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ ျပည္ဖံုးကား ကန္႔လန္႔ကာကုိ ကမန္းကတန္း ခ်ပစ္လိုက္ရပါတယ္။

---------------------

ခုိင္သစၥာ၏ မ်က္ႏွာမွာ ရစရာ မရွိေအာင္ စုတ္ျပတ္ေနပါသည္။ ကုိေပါႏွင့္ ဇာတ္ဆရာကုိ ေတာင္းပန္တဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ေနပါတယ္။ မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္ က်ေနၿပီး ႏႈတ္ခမ္းက တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ အသံကား ထြက္၍ မလာပါ။ ဇာတ္ဆရာက ခုိင္သစၥာကုိ ၾကည့္ၿပီး

``မင္းသမီး သေဘာေပါက္ပါၿပီေနာ္``

ခုိင္သစၥာက ေခါင္းညိတ္ျပ လုိက္ပါသည္။ ဇာတ္ဆရာ ထြက္သြားၿပီးေနာက္ ငေပါက ခုိင္သစၥာရဲ႕ လက္ကုိ ဆုပ္ကိုင္လုိက္ပါတယ္။ ၿပီးမွ အနားကပ္ၿပီး

``အခ်ိန္မီပါေသးတယ္ ခုိင္ရယ္၊ မီပါေသးတယ္``

ဟု တုိးတုိးေလး ကပ္ေျပာလုိက္ေလသတည္း…………။

(ကရင္ျပည္နယ္မဂၢဇင္းမွ စာေရးဆရာ လူႀကီး၏ ၀တၱဳတုိကုိ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပပါသည္။)

ေမာင္ေစတနာ
ေမာင္ေစတနာ ဘေလာ့မွ တဆင့္ကူးယူေဖၚၿပသည္။